Lichtaart - In de vorige editie van de Kempenaer las u dat Matthias Boonen uit Lichtaart (Kasterlee) zijn eerste thriller zou voorstellen, maar hier bleek dat de zetduivel zich liet gelden en daardoor werd er een verouderde tekst gepubliceerd. Over enkele weken ligt immers al het derde boek van de auteur in de rekken, getiteld ‘De Vijf Munten - Een Doodsrozenverhaal’.
Door: Eddy Leysen
Na zijn succesvolle debuut ‘Doodsuurengel’ kwam Matthias Boonen vorig jaar met een al even sterk vervolg op de proppen met ‘De Poort’. Maar de schrijver zat niet stil en heeft dus al een nieuw spannend boek klaar. “Eigenlijk lig ik een beetje voor op schema”, geeft de auteur, die na zijn geboorte moest vechten tegen hersenbeschadiging, toe. “Naast lopen is schrijven een tweede job geworden en door wat blessureleed had ik wat meer vrije tijd. Dat het nu wat vlotter gaat dan verwacht is mooi meegenomen. Mijn inspiratie haal ik meestal in de mensen rondom mij, maar ook uit diverse culturen en uiteraard is er ook wat opzoekwerk mee gemoeid. De tijdlijn die ik voor ogen heb is helemaal klaar, ik weet hoe het zal eindigen. Momenteel ben ik zelfs al mijn vijfde boek aan het schrijven, maar daarop is het nog even wachten. Aan mijn nieuwe boek werkte ik zowat acht maanden, inclusief de volledige afwerking. Dat is het voordeel dat je weet waar je naartoe wil.”
Duister ritueel
“De eerste twee boeken uit de reeks Doodsrozen krijgen nog een derde broertje, maar dit is eigenlijk een tussendoortje. Het telt ook maar slechts een 370 bladzijden, toch ruim honderd minder dan de andere titels. De Vijf Munten is eigenlijk een tussenstap tussen het tweede en derde deel uit de reeks, maar wel een passende want het vormt een beetje de brug. Het verhaal draait rond een bepaalde familie, die later ook zal opduiken in de reeks Doodsrozen, en gaat om een bepaald duister ritueel. Aanleiding van het verhaal is een jongen die om het leven komt tijdens een schoolreis. Wanneer later een andere student in de klas komt, merkt die toch een aantal rare dingen op in de klasgroep waar hij zich vragen bij stelt. Hij heeft ook het gevoel duidelijk niet in het rijtje te horen. Dan krijgen de studenten architectuur een uitnodiging om een project uit te werken voor een psychiatrische instelling, waarna de klas het werk mag komen bewonderen. Het hoofdpersonage gaat dan op zoek naar de oorzaken van een aantal vreemde voorvallen waarbij klasgenoten beginnen het leven te laten. En zo is er de basis voor een spannend boek, wat past in het rijtje van de voorgaande twee.”
Boekenbeurs
Het boek, dat uitgegeven wordt door Fantasy Novels, is dus vanaf midden oktober te verkrijgen en krijgt ook een plaatsje op de boekenbeurs die de uitgeverij samen met enkele schrijvers eind november organiseert in Lichtaart. Ook Matthias is hierbij betrokken. “Het opzet van deze kleinere boekenbeurs is om de schrijvers achter de boeken te leren kennen en om hen met de lezers te verbinden. Want een aantal van mijn collega’s zijn die connectie met hun publiek toch een beetje kwijt. We hopen toch zowat vijftig vooral Kempische auteurs uit verschillende genres te mogen verwelkomen. De toegang voor het publiek is gratis en iedereen is welkom. We hebben het gevoel dat er wel plaats is voor een kleinere boekenbeurs, zeker nu de grote boekenbeurs van locatie is veranderd.”
Atleet en trainer
Naast schrijver is Matthias dus ook paralympisch atleet en zijn droom was om te schitteren op de Spelen van Los Angeles in 2028 of vier jaar later in Brisbane, maar momenteel heeft de atleet andere zorgen. “In de eerste plaats wil ik opnieuw pijnvrij kunnen blijven lopen, want dat was de voorbije periode vaak anders. Intussen gaat het veel beter met me en het doel is om nog dit seizoen dat loopt tot in oktober nog een wedstrijdje mee te pikken. Op training ondervind ik nog weinig hinder tijdens het lopen, maar de vraag is nu hoe mijn lichaam reageert in wedstrijdverband. Dan komen er immers ook andere factoren waaronder stress bij kijken en dat is nog afwachten. Dit zal ook mijn toekomst als sporter mee bepalen. Maar ik wil in de sport blijven en sinds twee jaar ben ik trainer van een valide atleet. Het gaat om een 200 meter loopster die het goed doet en recent nog een persoonlijk record liep. Ik behaalde mijn trainersdiploma, maar had ook het geluk dat ik met verschillende trainers heb gewerkt, waarvan ik een aantal dingen kon opsteken. Zo ligt de focus niet enkel op het fysieke, maar ook op het mentale vlak en vooral dat de atlete plezier moet hebben in wat ze doet. En dat lukt momenteel aardig, ze pikt alles goed op. Het is een plezier om training te geven. Hier zie ik ook nog wel een mooie toekomst in.”